Ayşegül Akkuş
Özel Eğitim Öğretmeni
Instagram: @ogretmen.aysegl
Mavi gökyüzü altında nedir bu karanlık?
Kulaklarınız duyar da yüreğiniz duymaz,
Gözleriniz bakar da yüreğiniz görmez mi oldu?
Dağların ardı durmadan aydınlanırken,
Güneş doğmaz mı oldu sabahlara?
Mavi gökyüzü altında nedir bu karanlık?
Vicdanınız susuz mu kaldı dipsiz kuyularda,
Yanı başınızda haykırırken insanlık…
Dualarınız sessizleşmiş,
Avuçlarınızda âlemi tutacakken, yumruk yapmışsınız ellerinizi.
“Her çocuk ayrı bir dünyadır.” diyecekken mühürlenmiş dudaklarınız.
Kederini, derdini kana kana içecekken kardeşlerinizin,
Kanlı ırmak misali akıtmışsınız tüm öfkenizi.
Mavi gökyüzü altında nedir bu karanlık?
İyiliği yaymak varken,
Kötülüğün çamurları bulaşmış ellerinize.
Sevgisizliğe, anlayışsızlığa düşman olmak varken,
Dost olmuşsunuz zulme.
Oysa hep birlikte yaşamak umudu taşımaktır yüreklerde,
Şimdinin aydınlığını geleceğe taşımaktır.
Sevmek gerekir tüm insanlığı,
Ayırt etmeden önce insan olduğu için sevmek.
Konuşmak gerekir insanca,
Her sabah doğan güneşe selam verir gibi.
Camların ardına saklanmadan,
Kucaklaşmak gerekir,
Kardeşçe, çocukça, barışla, sevgiyle…