Nur Şensöz
Instagram: @nur_sensoz
Hayallerimdi anne olmak. Yıllarca çorak kalmış iklimime ilk kez su damlası değecekti.
Anne kokusunu verecektim milyonlarca kokuya aşina olan o insana. En güzeli olacaktı benim çocuğum. En zekisi eeen çalışkanı en güleni olacaktı. Ve o gün geldi. Ben artık bir anneydim.
Artık hayat benim için daha anlamlıydı. Denizini bulmuş deniz kızı gibiydim. Tekrar o çorak iklime dönsem sanki ölürüm.
Gülümsemiyordu benim çocuğum. Gözlerime bakmıyordu. Elimi takip etmiyordu. Farklıydı bir şeyler. Ya ben sevgimi verememişsem ona. Bir çiçeği solduran sevgisizlik değil midir zaten. Korkular sardı ruhumu. Uçuruma sürükleniyordu sanki bir şeyler. Hissediyordum o fırtına öncesi sessizliği.
10 yıldır bugünleri bekledim. Minik ellerin ellerime dokunmasını, şimdi o eller o gözler bana çok yabancı. Bir televizyon ekranı bile ona daha yakın. Ve o korkunç cümle tüm bedenimi sarmıştı o gün:
…OTİZM…
Neydi Otizm?
Benim hayallerimi yıkan bu şey neydi?
Hani eeenn güzeli idi benim miniğim? Şimdi eksik mi diğerlerinden? Neden ben?
Tek istediğim anne olmaktı. Masmavi gökyüzü beklerken simsiyah geceyle neden karşılaştım? Kim aydınlatacak benim önümü, kim yol gösterecek bana?
Ben bu karanlıkta yalnızım. Ama o benim miniğim, farklı da olsa o benim soluğunu hissettiğimde benliğime kattığım.
Evet iletişime geçmezmiş otizmli bireyler. Benim sesim bazen çocuğuma çığlık olurmuş. Nefesim onu kızdırır, renkler canını yakarmış. Olsun ben gökkuşağı olurum ona o da görmez. Sosyal değilmiş benim miniğim, kimseyle konuşmazmış. Olsun ben ona hem dost hem arkadaş olurum.
….Bir ÖĞRETMEN…
Bu karanlık yolu aydınlatacak bir öğretmen olmalı biliyorum. Karanlıkları onlar aydınlatmaz mı zaten? Özel eğitim öğretmeni istiyorum. Umuduma umut olsun, miniğim diğerlerinden geri olmasın, çok şey istemiyorum. Okusun, yazsın, şarkı söylesin, koşsun istiyorum.
Bana elini uzat öğretmenim.
OTİZMLE YAŞAMAK DEMİR LEBLEBİ GİBİ. YEMESEN OLMAZ YESEN ACITIR. ONUNLA YAŞAMAYI ÖĞRENMELİSİN… ÖĞRENMELİYİZ .